تـــنـــهــایـــــــی:
صادق: 
دوباره بارید از آسمون شهر برفـــــ // زوده ولي پاييز نيومده در رفت 
ميان پايين از بالا دونه هاي برفـــــ // الهي شكر همه چي روبراهه 
من
همون که روزی بود ، اونقدی که روزی بود // راضی بود ، بسش بود ، دنیا توی دستش بود 
زیر پاش لغزش شد ، دنیاش بی ارزش شد // طرد شد ، سرد شد ، توی مشکل غرق شد 
شدش يه مَرده مُرده بين زنده ها // همیشه تكــــ و تنها دور از اجتماع 
دير اومدي زود رفت ، غرورش رو خورد كرد // امروز و فرداهاش از ديروزش پوش تر 
تكوندم شونه هامو ،‌ اشكــــ روي گونه هامو // واسادم رو جفت پاهام ، زير پرچم خدام 
كندن کلاً از همه ، اين آدماي مسخره // حتي شهرم پر تنش هر روزش يه جور مسئله 

همخوان:
همينه ساز زندگي و غم ، با مسير تارش ، ميمونه با من ، با پاي پياده 

ورس 2 حسين: 
يه نگا بنداز توي شب // چراغا روشنن توي شهر 
همه چي قشنگه اما از اين بالا مثه بارونِ زير چتر 
حسه شاعرانه ندارم اصلا" // يكــــ از خودم دو از اين آدما خستم 
که قف میشن رو شعرایه فیریکیه فروغُ// تلخی حقیقت و شیرینی دروغ 
همه گــُمن و يه جوري نقشن // يا بُکنن، يا تو فاز پايين و پرچم 
يه سري تو همين رنگا مي ميرن // يه سري تو نخ جيب و نتيجه چند چند 
حرفام نقده ، نسيه ني // تو گوش خريدار بيار ، من مسير روقیر 
تنها باش چون واست مفيده // مثه من ، يكي كه سايه اش سفيده